Bulduğum her boş kağıda ismini yazardım.kalemim dans ederdi kağıdın üzerinde..üzerinde isminin olduğu her kağıt kutsallaşırdı.ve atmazdım onları.saklardım.incitmeden korkarak usulca dokunurdum ismine.elim yanardı her dokunuşumda...
seni beklerken durup bana işkence eden saaatler sen gelince hızla ilerleyip daha bir acımasız olurlardı.elimi uzatsam dokunacağım kadar yakın olurdun .elimi uzatsam dokunamayacağım kadar uzak..
gideceğin vakit gelince GİTME demek gelirdi içimden.KAL demek isterdim kalmayacağını bilsemde...gidince elini tutup bırakmayacağım demek isterdim.oysa benim payıma düşen sen giderken mahzunca bakma olurdu.sensizlik bazen öyle ağır gelirdi ki;dışarı çıkardım yüreğimden kaçarcasına..yağan yağmurda yıkardım gözyaşlarımı.sırılsıklam olurdum sen sızardın heryanımdan...eve döner dönmez kalemimi alırdım elime.bir kez daha dans etmeye başlardı kalemim...bir kez daha en güzel yaptığım şeyi yapardım..Bİ(N)R KEZ DAHA İSMİNİ YAZARDIM.......ZEYNEP